Ούλα μας κι αν τα κάψετε
Ούλα μας κι αν τα κάψετε και γίνουσιν ποζαύλι*τα όρη μας, οι κάμποι μας, τα σπίτια μας, οι στάβλοι,μάθετε πως ως φοίνικας, λαλώ, θ᾿ αναστηθούσινκι από ό,τι ήταν καλύτερα όλα τους θα γενούσιν.
Μπορείτε να μας κάψετε Πλάτωνα, Αριστοτέλη;Μπορείτε την Ακρόπολη ν᾿άρετε με τσιγκέλι;Μα δύνασθε τον Σοφοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδηνα τους εξαφανίσετε ταχυδακτυλουργού εν είδει;Όταν εμείς εγράφαμε επάνω σε παπύρουςεσείς βαλάνια τρώγατε παρέα με τους χοίρους.
Κάψτε μας, ξανακάψτε μας, αφήστε γη καμένηνα δείτε πολύ σύντομα πως θα ᾿ναι ανθισμένη.Πόσες φορές μας έκαψεν ο Ξέρξης και οι άλλοιμα πάλε πρασινίσαμεν κι ανθίσαμεν και πάλι.
Κι αν μοιάζουμεν ενίοτε με τον Χατζηαβάτηέχουμε κι απ᾿ τους πρόγονους κρυμμένο μέσα κάτι.Κι αν η Ελλάς επτώχευσε και μπήκεν υποθήκητο ξίφος είναι έτοιμο να ξαναβγεί απ᾿ τη θήκη.Κάψτε μας, ξανακάψτε μας, εμείς θ᾿ αναστηθούμεκαι το «ενενικήκαμε» ηττώμενοι θα πούμε!
_______________
