Οι προστατευόµενες περιοχές δεν αποτελούν φυσικούς δοκιµαστικούς σωλήνες. Όσες προσπάθειες έγιναν να τις διαχειριστούν αποµονωµένες από τις ανθρώπινες δραστηριότητες δεν είχαν καθόλου ενθαρρυντικά αποτελέσµατα. Οι σύγχρονες αντιλήψεις, περί ενεργούς προστασίας, επιβάλλουν την παρουσία και συµµετοχή των τοπικών πληθυσµών. Οι προστατευόµενες περιοχές είναι διάσπαρτες σε όλη την Ελληνική επικράτεια µε σηµαντικές ιδιαιτερότητες και ιδιοµορφίες. Οι πολιτικές διαχείρισης τους θα πρέπει να προωθούν την κατάλληλη έκφραση των τοπικών αναγκών για προστασία του οικοσυστήµατος και για την ανάδειξη βιώσιµη ανάπτυξη της περιοχής. Η αποκέντρωση αποτελεί στρατηγική επιλογή στην περιβαλλοντική διαχείριση. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, παραγωγικές και κοινωνικές οργανώσεις, επιστήµονες και ερευνητές όπως και οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ συµµετέχουν στα .Σ των φορέων διαχείρισης και καταβάλλεται προσπάθεια για την όσο το δυνατόν πιο ενεργή συµµετοχή τους στη διαδικασία διατύπωσης, λήψης και ελέγχου των σχετικών αποφάσεων. Η προτεραιότητα για παρεµβατικές περιβαλλοντικές πολιτικές, που δίνεται στις προστατευόµενες περιοχές, δεν σηµαίνει ότι εγκαταλείπεται η υπόλοιπη χώρα. Όσο και καλά να προστατεύεται µια περιοχή εάν ο περιβάλλοντας χώρος της δεν βοηθάει, οι προσπάθειες για προστασία θα έχουν περιορισµένη αποτελεσµατικότητα. Αντίθετα, η διαχείριση των προστατευόµενων περιοχών µπορεί να δηµιουργήσει τις εµπειρίες, τις τοπικές πολιτικές και τη δυναµική ώστε αυτές οι παρεµβάσεις µε την µία ή άλλη µορφή, ανάλογα µε τις τοπικές ιδιαιτερότητες, θα διαχυθούν στο σύνολο της Ελληνικής επικράτειας. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)